Namibiƫ

In maart 2017 ben ik samen met mijn man 12 dagen door NamibiĆ« gereisd. Ik had de reis zelf samengesteld. Het was een prachtige en bijzondere reis met vele hoogtepunten.Ā
24 maart 2017 Windhoek
We vertrekken vanuit Frankfurt met chartermaatschappij Condor naar Windhoek. De heenreis verloopt zeker niet vlekkeloos want we missen bijna onze vlucht doordat we op de verkeerde luchthaven staan. Maar we hebben een engeltje op onze schouder en we komen de volgende ochtend veilig aan in Windhoek.
25 maart Kalahari
Onze bagage is gelukkig ook gearriveerd en na een lange rij met controles komen we aan bij de autoverhuurbalie van Europcar waar we allerlei documenten moeten ondertekenen en onze travelwallet ontvangen met vouchers en routebeschijving van onze reis.Ā We krijgen een gloednieuwe witte SUV Toyota Double Cab Canopy mee en gaan op weg naar onze eerste bestemming. De accommodatie Intu Africa Zebra Kalahari Lodge is gelegen in het indrukwekkende private Intu Afrika Kalahari Game Reserve (10 000 ha) op circa 3 uur van Windhoek. Onze GPS geeft een andere route aan dat de routebeschrijving waardoor we er langer overdoen en helaas pas laat arriveren bij de lodge. Deze kleinschalige en zeer sfeervolle lodge heeft 8 kamers in het hoofdgebouw en daarnaast nog 5 Dune suites. Alle kamers zijn ingericht in Afrikaanse stijl en voorzien van alle comfort. De lodge wordt omringd door de prachtige rode duinen van de Kalahari woestijn en vanuit het mooie zwembad kijk je uit op de drinkplaats waar regelmatig dieren te zien zijn. Een mooie lodge die ik zeker kan aanraden om te verblijven vooral vanwege de lokatie. Veel tijd is er niet om even te relaxen na een vermoeiende vlucht want onze game drive staat gepland voor de middag. In een open 4×4 voertuig en onder begeleiding van een ervaren en deskundige ranger gaan we in de middag op safari door het reservaat op zoek naar wildlife. De lucht is blauw met grote witte wolken, de zon schijnt fel en het betoverende landschap met zijn rode zandduinen en groene gras zorgt voor adembenemende contrasten. We hebben heel veel geluk tijdens onze eerste safari en zien veel wild; zebra’s, grote groep struisvogels met kleintjes, impala’s, een grote leguaan, gnoes, een moeder giraffe met haar pasgeboren jong, een leeuw en een grote kudde gemsbokken. Wat een fantastische game drive op onze eerste dag. We stoppen bovenop een duin voor een sundowner waar we met een glaasje bubbles proosten op onze reis en ons 12,5 jaar huwelijk. Als we terugrijden naar de lodge is het al bijna donker en hebben we even tijd om op te frissen. Het diner die avond wordt buiten op het terras geserveerd onder de sterrenhemel en smaakt heerlijk. Wat een mooi begin van onze reis. Welkom in NamibiĆ«!
26 maart 2017 Namib Desert
We staan vroeg op en na een heerlijk ontbijt staat onze gids al klaar voor een wandeling met de Bushman of de San-bevolking. De Bushman hebben een eigen lokale taal die bestaat uit verschillende klikgeluiden en -klanken en is daardoor onverstaanbaar voor ons. We starten onze wandeling en op verschillende plekken vertellen de bushman hoe ze leven en overleven in de droge woestijn. Dit gaat met veel enthousiaste gebaren, mimiek, gezang, dans, bewegingen en geluiden. Ze vertellen ook over hun tradities, geheime wapens en kleding (voor zover ze kleding dragen), manier van jagen, bouwen van hutten, het maken van vuur, het zoeken naar sporen van dieren en hoe ze de verschillende bomen en planten gebruiken voor eten, medicijnen en kleurstoffen. Tijdens een twee uur durende wandeling krijg je een goede indruk van de levenswijze van deze bijzondere San stam. die hier al generaties lang overleven in de Kalahari-woestijn. Onze gids legt alles uit en vertaalt ook alles voor ons in het Engels.Ā
Deze wandeling voegt echt iets toe aan mijn reis en erg leerzaam en bijzonder. Je dient het wel vooraf te reserveren maar het is zeker de moeite waard om te doen. Als we terug komen bij onze lodge is het koffers inpakken en klaarmaken voor vertrek. Maar als we de kamer uitlopen zien we opeens een grote kudde gnoes met kleintjes bij de drinkplaats. Heel bijzonder om dit nog even mee te maken voor we vertrekken. Nadat we zijn uitgecheckt besluiten we nog even een stop te maken voor een sightinspectie bij de Camelthorn Tree Lodge. Hier krijg ik een korte rondleiding. Dit is zeker een prima alternatief om te verblijven maar de accommodatie is net iets eenvoudiger. Ik verkies dan toch onze lodge vanwege de prachtige omgeving, het mooie zwembad en de luxere kamers.
Het is een flinke rit naar onze volgende bestemming Sossusvlei Lodge in de Namib Desert.Ā De wegen zijn prima maar wel allemaal gravel en kiezel dus een 4×4 is zeker geen overbodige luxe in dit land. We komen zelfs op een stuk weg die onder water staat en waar we doorheen moeten rijden. Een hoog SUV model is dan zeker erg prettig en geeft je voldoende vertrouwen om hier doorheen te kunnen rijden. Onderweg komen we niemand tegen, enkele auto’s en slechts 1 dorpje of eigenlijk is het meer een lange straat met een paar huizen en een tankstation waar we even stoppen om te tanken, water te kopen (heel belangrijk) en iets te eten voor de lunch. Verder is dit land leeg, uitgestrekt en eindeloos. Je hoopt dat je hier geen lekke band krijgt of pech krijgt want dan moet je het zelf oplossen. Er is geen Wifi en geen wegenwacht. Maar tegelijkertijd is dit ook de schoonheid van het land; je kunt hier uren rondrijden langs adembenemende landschappen zonder iemand tegen te komen. In de middag komen we aan bij onze volgende lodge; Sossusvlei Lodge. Deze ligt net buiten het Namib Naukluft Park, op enkele minuten rijden van de Sesriemgate. Hier verblijven twee nachten. Het is deĀ perfecte lokatie om de volgende ochtend als een van de eerste bezoekers Sossusvlei te gaan bezoeken. Daarnaast heeft deze lodge een fenomenaal uitzicht op de oudste woestijn ter wereld. Na ons te hebben opgefrist genieten we de rest van de middag bij de lodge met een verkoelend drankje en prachtig uitzicht op de rode duinen en de zonsondergang. In de avond dineren we buiten onder de heldere sterrenhemel en krijgen we van de lodge een fles wijn aangeboden. Het buffet is zeer uitgebreide en je kunt hier zelf je vlees uitkiezen voor op de bbq. We eten allerlei gegrild wild zoals kudu, zebra, warthog en het smaakt allemaal even heerlijk.Ā We doen nog een drankje in de bar waar we nog in gesprek rakenĀ met een paar Belgisch echtpaar en gaan dan vroeg naar bed want morgenvroeg gaat de wekker om 06.00 uur. Om 07.00 gaat de gate open en we willen graag op tijd zijn.Ā
27 maart 2017 Sossusvlei en Sesriem Canyon
Na het ontbijt rijden we naar de toegangspoort. Er staat al een kleine rij dus het duurt toch nog even voordat we echt in Namib Naukluft Park zijn. We zijn tenslotte inĀ Afrika en alles wordt hier dus nog handmatig in een logboek opgeschreven en bijgehouden. Na het passeren van de gate zien we na een tijdje de beroemde zandduin Dune45. Hier zien we grote groepen mensen de hoge zandduin beklimmen. Het is de enige duin in dit gebied die beklommen mag worden en daarom moet je hem helaas wel delen met anderen. Door de enorme drukte hier besluiten we door te rijden en dit op de terugweg te doen. Dit was achteraf toch niet zo’n heel goed plan vanwege de enorme hitte en brandende zon. Je kunt dit beter vroeg in de ochtend doen. We rijden door en genieten onderweg van de prachtige vergezichten met de rode duinen. In de lucht zien we luchtballonnen en het is net een sprookje. Sossusvlei ligt ongeveer 65 kilometer van Sesriem gate en de weg ernaar toe is grotendeels geasfalteerd. Voor de laatste paar kilometers moet je een weg rijden door diep zand en dit kan echt alleen met een 4×4 voertuig. Je kan ook een shuttlebusje nemen maar stoer als wij zijn, denken we dat dit ons wel gaat lukken. Helaas…. het duurt niet lang of we zitten al vamoervast in het mulle zand. Gelukkig krijgen we hulp en nadat we zijn uitgegraven en nog meer lucht uit de banden hebben gedaan, stapt er iemand bij ons in de auto die even een demonstratie 4×4 rijden geeft. Het is gewoon keihard gas geven ook al vlieg je alle kanten op in de auto en in versnelling 1 blijven rijden, dus niet schakelen. We geven onze hulp een fooitje (hier verdienen ze aardig centjes mee) en Edward geeft tot het einde vol gas. Het is heel heftig en intensief rijden, je vliegt af en toe bijna tegen het plafond aan door alle hobbels. Maar het lukt ons en we trotseren de sandtracks helemaal tot aan Sossusvlei.
Yes we dit it! Hier starten we onze wandeling naar de Dodevlei of Deadvlei. DitĀ is het meest gefotografeerde plekje van de Namib woestijn. Deze witte keivlakte is ontstaan na hevige regenval van de Tsauchab rivier die overstroomde en in het gebied ondiepe waterpoelen vormde. Door de overvloed aan water groeiden hier vroeger Acacia bomen. Maar door de verandering van het klimaat en door de enorme droogte ontstonden er zandduinen die de waterstroom van de rivier tegenhield. Door het tekort aan water stierven de bomen en de negenhonderd jaar oude Acacia bomen zijn fossielen geworden die door de droogte inmiddels bijna versteend zijn. Deadvlei wordt omringd door hoge prachtige rode zandduinen en een aantal zijn meer dan driehonderdvijftig meter hoog en hebben namens gekregen zoals de āBig Daddyā en aan de oostkant de ‘Big Mama’. Sommige duinen behoren zelfs tot de hoogste zandduinen ter wereld. We starten onze wandeling vanaf de parkeerplaats. Het is een pittige wandeling van vier kilometer door het mulle zand. Het is inmiddels behoorlijk heet geworden en onze flessen water gaan hard. Maar het is het allemaal waard want we worden beloond met een prachtig indrukwekkend plaatje met veel contrasten. De felle blauwe lucht in combinatie met de rode zandduinen, de witte vlakte, het veranderende zonlicht en de schaduwen van de eeuwenoude bomen zorgt voor een grote diversiteit aan kleuren en dragen bij tot een fotogeniek beeld dat moeilijk anders valt te omschrijven dan uniek en fenomenaal! Ik kan niet stoppen met foto’s maken. Heel bijzonder en onvergetelijk. De terugreis gaat ons beter af maar als er opeens voor ons een auto rijdt met lage snelheid wordt het nog even spannend. We willen niet weer komen vast te zitten dus we gaan er met volle snelheid langs en komen er gelukkig veilig doorheen. De zon staat inmiddels hoog aan de hemel en het is echt heet. We rijden terug naar Dune 45 waar iedereen inmiddels weg is. We zijn de enige en besluiten de 170 meter hoge zandduin te gaan beklimmen. Dit valt echter tegen, je schoenen zakken helemaal weg in het zand, de zon schijnt fel in je gezicht, het is inmiddels zeker 40 graden en ons water is bijna op. Voetje voor voetje klauteren we onze weg de duin op. De weg tot de top lijkt eindeloos. Maar we zetten door en kletsnat van het zweet bereiken we uiteindelijk de top. Hier genieten we van de stilte, de rust en de prachtige vergezichten over de glooiende, donkerrode woestijnduinen. Prachtig! De wandeling naar beneden lijkt makkelijker maar het inmiddels zeer hete zand stuift om je heen en brandt op je benen. Maar we hadden het niet willen missen. We rijden terug naar de Sesriem gate waar we ons registeren zodat we in de middag nog naar de Sesriem Canyon kunnen rijden en niet opnieuw parkfees hoeven te betalen. Vervolgens eerst nog even onze banden laten oppompen en tanken bij het tankstation. Bij de gate zijn enkele winkeltjes en restaurants waar we even iets te eten en te drinken halen om vervolgens door te rijden naar de lodge. Een frisse douche en even relaxen is wel nodig na zo’n tour. We besluiten na de lunch rond 15.00 in de middag naar de Sesriem Canyon te rijden voor een wandeling door de kloof. We hebben maar 1 dag hier dus dat is goed plannen. Helaas hebben we geen tijd voor andere activiteiten die hier worden aangeboden. Vlakbij de ingang van de Sossuvlei ligt de Sesriem Canyon. Deze canyon is uitgeslepen door het water uit de Tsauchab Rivier. Over het algemeen staat de rivier droog en kan je gewoon door de canyon wandelen. Deze ruige en stenen canyon is soms 30 tot 40 meter diep en circa 1 kilometer lang. We dalen af in de kloof en wandelen een uur over de stenen rivierbedding. De contrasten met de strakblauwe lucht en de stenen canyon zijn prachtig.Ā Sossusvlei behoort echt tot een van de hoogtepunten van onze reis door NamibiĆ«. Tijdens onze laatste avond hier genieten we weer van een heerlijk diner onder de sterrenhemel.Ā
28 maart 2017 Swakopmund
We verlaten de rode duinen en de woestijn en rijden richting de Atlantische kust. Een lange rit van een paar uur staat op het programma. Onderweg maken we eerst een stop in het plaatsje Solitaire om te tanken en uiteraard vanwege de beroemde appeltaart die je kunt eten bij McGregor’s Bakery. Deze appeltaart wordt gemaakt volgens een familierecept van de Schot Moose McGregor, die hier woonde en in 2014 is overleden. Zijn graf ligt vlakbij de bakkerij. Uiteraard bestellen we ook de beroemde appeltaart en we krijgen een flink stuk die overigens heerlijk was. Er is naast de bakkerij ook een cafĆ©,Ā een winkeltje en tankstation, niet groot en vrij basic. Maar je komt onderweg verder niks meer tegen aan voorzieningen dus een stop is hier zeker aan te raden. We maken een tweede stop bij de bijzondere kokerboom. Dit zijn eigenlijk geen bomen, maar metershoge vetplanten. De typisch gevormde kokerbomen stammen af van de Afrikaanse vetplant AloĆ« en komen alleen in Zuid-NamibiĆ« voor. De holle stammen werden in het verleden als pijlkokers gebruikt door de lokale San bevolking. Ze zijn zeer fotogeniek dus uiteraard even een fotostop gedaan. Tijdens onze rit verandert het landschap voortdurend maar is nooit saai en blijft fascinerend als je van natuur houdt. Af en toe zien we een grote stofwolk opdoemen als in de verte een auto komt aanrijden. Als we dichterbij onze volgende bestemming komen zien we meerdere groepjes Herero vrouwen in prachtige kleding langs de weg staan. De Herero zijn verwant aan de Himba. Beide volken zijn van oudsher herders en de talen van beide volken zijn vrijwel identiek. De Herero vrouwen hebben zich afgezonderd van de primitieve Himba toen de Duitse missionarissen het gebied inkwamen en de bevolking opdroeg kleding Victoriaanse kleding te gaan dragen. De Hereroās veranderden hun kleding en dragen sinds de eerste helft van de 20e eeuw kleurrijke Victoriaans jurken met vele onderrokken en op hun hoofd een grote hoed. De Himba daarentegen dragen nog steeds traditionele kleding zoals dierenhuiden en ze smeren hun haar, lichaam en kleding in met een mengsel van rode oker en dierlijk vet waardoor ze er zeer bijzonder en primitief uit zien. In de middag komen we aan in Swakopmund. gelegen aan de monding van de rivier de Swakop in de Atlantische Oceaan. NamibiĆ« is lange tijd een Duitse kolonie geweest en de Duitse invloeden zie je overal terug in dit kustplaatsje. Zo zijn er diverse bierstubes en restaurants die braadworsten en schnitzels op het menu hebben staan. Er wordt hier nog veel Duits gesproken en kenmerkend is verder de Duitse architectuur die je terugziet in oude gebouwen, de vakwerkhuizen en de Duitse straatnaambordjes. Dit plaatsje is een populaire strandbestemming voor Duitse toeristen. Je moet hier echter geen witte stranden verwachten met strandbedjes want je zit aan de Atlantische Oceaan. Het water is koud, de golven zijn wild en het weer kan grillig zijn. Er is een grote pier van waar je een mooi uitzicht hebt op enerzijds de Atlantische Oceaan en anderzijds de duinen. Je kan in de omgeving allerlei activiteiten doen zoals quadbiken, catamaran cruises, kajakken of een living desert tour waar je met een gids de woestijn ingaat op zoek naar kleine dieren en bijzondere planten en hier uitleg over krijgt. We slapen de komende twee nachten in hotel The Strand. Dit luxe hotel is gelegen aan de boulevard met uitzicht op zee. Het hotel beschikt over o.a. drie restaurants en bars, een spa, fitnesscentrum en heeft een privĆ©-strand. We krijgen een prachtige kamer met uitzicht op zee. In de middag wandelen we nog even over het strand richting de pier. ’s Avonds gaan we heerlijk buiten dineren bij het visrestaurant. Je merkt wel dat het hier behoorlijk frisjes kan zijn in de avonden. We bestellen een uitgebreide visschotel met allerlei soorten verse vis en het smaakt heerlijk. De afgelopen dagen hebben we alleen maar vlees gegeten dus een avondje vis eten is een fijne afwisseling. We gaan in de late avond nog even naar de brouwerij-bar waar we nog even een paar lokale biertjes proeven. Morgen weer vroeg op voor de Catamaran cruise.Ā
29 maart 2017 Walvisbay
Na een heerlijk ontbijtbuffet vroeg in de ochtend rijden we naar het plaatsje Walvisbay. Dit ligt op zo’n 30 kilometer ten zuiden van Swakopmund. Een rustig dorpje met een relaxte sfeer. We zijn op tijd en om 10.00 uur gaan we aan boord van de Catamaran samen met nog een groep van 40 Duitsers. We hebben een leuke gids en het is helder en goed weer. Zodra we uitvaren komen de eerste pelikanen al aan boord gevlogen. Enorme grote witte vogels met een lange snavel die graag een visje lusten en dit ook krijgen. De boottocht is een educatieve marine sightseeingtour op zoek naar de marine big 5: walvissen, dolfijnen, Mola, lederschildpad en zeehonden. Er zijn drankjes aan boord en de sfeer is ontspannen. We varen langs Pelican Point met de iconische vuurtoren en de woonplaats van een kolonie met 60.000 Cape Fur zeehonden. Maar die dag zijn er niet alleen duizenden zeehonden maar is er ook een hele grote kolonie van honderden zwarte aalscholvers die zijn neergestreken op de zandbanken. Het is een fantastisch spektakel van vogels en zeehonden die een hoop herrie maken en met elkaar spelen in de zee. We worden getrakteerd op een heerlijk visbuffet met oesters, mosselen en andere vis en een glaasje champagne. De hele tour is zeer verzorgd en absoluut een must om te doen als je in Swakopmund verblijft. Rond 12.00 staan we weer aan wal en lopen we nog even rond in het sfeervolle plaatsje met zijn leuke winkeltjes, terrasjes en restaurants. We besluiten om met de auto nog even te gaan rijden langs de lagune waar vele flamingo’s te bewonderen zijn. Vervolgens gaan we op weg naar onze volgende activiteit van die dag; quadbiken in de zandduinen. Dit doen we bij een quadbikecenter dat halverweg Swakopmund en Walvis Bay is gelegen. Met een gids hebben we een privĆ©-tour van een uur en dat is ook lang genoeg voor mij. We krijgen een helm en instructies en dan gaan we de duinen in. Het zand vliegt om je oren! Het eerste stuk gaat me nog best goed af, maar de duinen worden steeds hoger en je moet echt met volle vaart door het zand naar beneden anders kom je vast te zitten. Dat vind ik toch best eng in tegenstelling tot mijn man die hard door de duinen scheurt achter de gids aan. Het is leuk om te doen maar een uur is voor mij echt meer dan voldoende. We rijden terug naar het hotel om even op te frissen en te lunchen. ’s Middags besluiten we om nog even het dorpje in te wandelen en komen terecht bij een lokale souvernirmarkt. We kopen hier een mooi houten beeld als aandenken aan onze reis en wat souvenirs voor de kinderen. We zien hier ook enkele Himba’s die zelfgemaakte sieraden verkopen en uiteraard koop ik hier nog een paar armbandjes. We besluiten om die avond weer in het visrestaurant van het hotel te gaan eten. De avond ervoor was dit zeer goed bevallen en omdat het bij het hotel ligt, is dit wel zo makkelijk.Ā
30 maart 2017 Damaraland
Vanuit Swakopmund rijden we in noordelijke richting naar het ruige, onhergbergzame Damaraland. We rijden door prachtige woestijnlandschappen met indrukwekkende rotsformaties en hoge bergen. Na een paar uur rijden komen we aan in Brandberg waar we een stop maken. Dit is een gebergte massief in de regio Damaraland, met als hoogste top de Kƶnigstein (2573 meter hoog) en tevens de hoogste berg van NamibiĆ« en ook wel Brandberg wordt genoemd.Ā De omgeving van Brandberg is vooral bekend vanwege de eeuwenoude rotstekeningen van de San bevolking die je hier kunt zien. We besluiten om onder leiding van een lokale gids een wandeling maken naar de rotstekeningen van de White Lady. Deze wandeling mag je alleen onder begeleiding van een gids doen die de weg wijst en zorgt dat de rotstekeningen niet worden beschadigd. Na een klein uur lopen, en het laatste stuk zelfs klauteren, komen we aan bij de Tsisab-kloof. Hier zien we de prachtige rotstekeningen waarvan sommigen 5000 jaar oud zijn en anderen 2000 jaar. De bekendste rotstekening is die van de White Lady, die in 1917 werd ontdekt door de Duitser Reinhard Maack. Volgens hem was de getekende persoon een strijder, maar enkele decennia later werd de tekening door Fransman Henri Breuil geĆÆnterpreteerd als een witte vrouw. Vandaar de naam āWhite Ladyā. Inmiddels zijn wetenschappers ervan overtuigd dat het inderdaad een zwarte medicijnman was, maar de naam blijft toch White Lady.
Na onze wandeling gaan we op weg naar onze volgende accommodatie Dora Nawas Camp. Dit blijkt nog een behoorlijk eind rijden te zijn waardoor we geen tijd meer hebben om Twyfelfontein vandaag nog te bezoeken. Dit stellen we uit tot de volgende dag. Dora Nawas is gelegen in het hart van Damaraland en zodanig gebouwd dat het opgaat in de natuurlijke omgeving. De mooie en ruime canvascottages staan op palen en hebben veel privacy en een prachtig, vrij uitzichtĀ over Doro Nawas Conservancy, het ruige Damaraland en het Entendeka gebergte. Hier leven geen concentraties groot wild, maar wel dieren die zich hebben aangepast aan het droge woestijn klimaat zoals; de woestijnolifant, gemsbok en springbok. Na het inchecken worden we hartelijk welkom geheten door het personeel dat ons toezingt. Ons chalet is prachtig met een groot terras wat ruim genoeg is om ons bed op wieltjes naar buiten te rijden en onder de sterrenhemel te slapen. Het uitzicht is adembenemend. Er is een binnen- en buitendouche en de inrichting is elegant en Afrikaans. Een top accommodatie! Jammer dat we hier maar 1 nacht slapen. Het diner die avond is heerlijk. Hierna worden we opnieuw verrast door een optreden van het personeel dat danst en ons toezingt. Als we terug gaan naar de kamer rijden we ons bed naar buiten en slapen we onder de heldere sterrenhemel. De maan schijnt, we horen geluiden en zien beestjes rondvliegen. Het is even wennen want we hebben geen klamboe. Maar het is prachtig om al die sterren te zien. Het wordt een korte nacht want we worden wakker als de zon opkomt rond 06.00 uur.Ā
1 april 2017 DamaralandĀ
In de vroege ochtend staat een safari op het programma en gaan we in een open voertuig op zoek naar de bijzondere woestijnolifanten. We hebben geluk als we een grote kudde olifanten zien met kleintjes. Het is echt genieten om deze olifanten van zo dichtbij te kunnen zien en dat in combinatie met de prachtige natuur;Ā het groene hoge gras met de op de achtergrond de ruige bergen en de strak blauwe lucht. Dit land blijft je verbazen. Als we terug zijn bij ons camp checken we uit en gaan we op pad naar Twyfelfontein waar we de prehistorische rotstekeningen, die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan, willen zien.Ā In dit droge en rotsachtige gebied bevindt zich namelijk de grootste concentraties rotstekeningen/gravures van Afrika – zoān 2.500 inscripties/gravures (die in de rotsen zijn gekrast) en enkele duizenden tekeningen van de San bevolking Dit maakt Twijfelfontein wereldwijd uniek. De rotstekeningen bestaan uit afbeeldingen van dieren, dierensporen, mensen en geometrische motieven die in de rotsen zijn getekend. Je kan deze rotstekening alleen bezichtigen onder leiding van een lokale gids dit om beschadigingen te voorkomen en om werkgelegenheid te scheppen. De wandeling met de gids duurt ongeveer 40 minuten.Ā Zeker een aanrader om te doen.Ā
Onze volgende stop is bij het Damara Living museum.Ā Dit museum is pas geopend sinds 2010 en bevindt zich 10 kilometer ten noorden van Twijfelfontein. Samen met de Bushmen behoren de Damara tot de oudste volkeren in NamibiĆ«. In dit openluchtmuseum krijg je een beeld van de “vergeten” cultuur van de Damara’s.Ā Tijdens demonstraties wordt het traditionele leven uitgebeeld en wordt gedemonstreerd hoe ze o.a. wapens, gereedschappen, kleding, medicijnen en sieraden maken. We worden getrakteerd op een optreden van traditionele dans en zang. De mannen tonen de jachttechnieken van vroeger en laten zien hoe je vallen opzet om wild te vangen en vuur maakt. Ze dragen allemaal traditionele en weinig verhullende kleding. Het bezoek is leerzaam en interessant en daarnaast steun je ook de lokale Damara. We kopen nog wat souvenirs voor thuis voordat we afscheid nemen en doorrijden naar Etosha National Park. In de namiddag komen we aan bij Etosha Safari lodge waar we 1 nacht zullen verblijven. Een mooie lodge met allemaal kleine chalets, wat groter is opgezet maar toch niet massaal aandoet. We genieten die avond van een heerlijk dinerbuffet en gaan vroeg slapen want morgenvroeg gaan we op zoek naar wildlife in Etosha National Park.Ā
2 april Etosha National Park
Etosha is het grootste natuurpark van NamibiĆ«. Etosha betekent grote witte plaats dat verwijst naar de enorme grote witte zoutpan in het park.Ā Het park bestaat voor het grootste deel uit savanne afgewisseld met planten en struiken en drinkplaatsen waar veel wild op af komt. Je kan hier een hele dag met eigen auto door het park rijden maar zorg dat je op tijd bij de gate bent want deze sluit bij zonsondergang. Er zijn verschillende restcamps in het park, de bekendste zijn: Namutoni, Halali en Okaukuejo die je kan bezoeken om even iets te eten of te tanken. We gaan via de Anderson Gate in het zuiden het park naar binnen en willen aan het einde van de dag via de Van Lindequist Gate in het oosten weer naar buiten. We hebben dus een hele dag de tijd om van west naar oost te rijden langs de diverse drinkplaatsen. Het is een mooie zonnige dag en we hebben veel geluk. We zien veel wild; giraffen, zebra’s, impala’s, een groep van 7 leeuwen, een familie mangoesten, gemsbokken, gnoes, een olifant, warthogs, flamingo’s, struisvogels en een neushoorn. Het is echt een geweldige ervaringĀ om zelf op zoek te gaan naar wild. In de middag gaan we lunchen bij Halali restcamp. We komen net voor sluitingstijd aan bij de gate aan de oostkant. We overnachten de komende twee nachten in Mokuti Lodge dat op een paar kilometer van de gate is gelegen, Een mooie lodge met een hele grote tuin, een groot zwembad, een spa, groot restaurant en een bar. De lodge is een beetje gericht op families. De kamers liggen verspreid rondom de tuin. Onze kamer is prima, rustig gelegen en voorzien van alle comfort.
In de tuin zie je diverse antilopen rondlopen, ze zijn helemaal gewend aan de gasten en spelen en slapen rustig op de gazons.Ā
Na een heerlijk diner gaan we vroeg slapen. De volgende dag staat namelijk nog een dagje Etosha op het programma.Ā
3 april 2017 Etosha National Park
Na een goed ontbijt gaan we weer het park in. Dit keer rijden we een andere route en hopen weĀ in het noorden nog olifanten te kunnen zien. Uiteindelijk spotten we nog 1 olifant. Verder rijden we ook langs de enorme witte zoutpan en komen af en toe wat wild tegen. In de middag zien we een grote kudde impala’s die door een cheeta worden achtervolgt. Heel gaaf om te zien hoe zo’n cheeta steeds dichterbij komt en de onrust te zien die dan bij de kudde ontstaat. De cheeta weet uiteindelijk een impala te pakken te krijgen. Het geeft een beetje dubbel gevoel want aan de ene kant is dat heel triest maar aan de andere kant is dat ook de natuur ; leven en overleven. Onze laatste safaridag is daarmee ook weer bijzonder. Als we terugkomen bij de lodge hebben we nog even tijd om te relaxen en ons op te frissen voor diner. ’s Avonds laat bellen we nog even met het thuisfront. Fijn om al onze verhalen aan de kinderen te vertellen en even hun stemmen te horen. Met het thuisfront gaat gelukkig ook alles goed uiteraard dankzij de zeer goede zorgen van mijn ouders die 12 dagen in ons huis logeren.Ā Ā
4 april 2017 Okonjima Nature Reserve
Het einde van onze rondreis komt in zicht maar we hebben nog een laatste hoogtepunt op het programma. Het 200 km2 grote privĆ©reservaat Okonjima ligt op een paar uur rijden vanaf Etosha en circa 40 km ten zuiden van Otjiwarongo. Okonjima is de thuisbasis van de AfriCat Foundation, die zich inzet voor de opvang, verzorging en rehabilitatie van katachtigen, zoals cheetaās, luipaarden, wilde honden en hyenaās. Tijdens game drives en wandelsafariās kan je deze dieren van dichtbij bekijken. Tevens leer je veel over de verschillende projecten van de AfriCat Foundation. Er zijn verschillende overnachtingsmogelijkheden in Okonjima: Plains Camp, Bush Camp en luxe villaās voor exclusief gebruik. Wij krijgen echter een mooie upgrade naar Bush Camp voor onze laatste overnachting. We komen helaas wat laat aan wat achteraf wel jammer is want we hebben maar weinig tijd bij aankomst. Onze volgende activiteit staat namelijk op het programma. Een game drive en een ontmoeting met de cheeta’s. Via een tracking systeem gaan we met onze ranger op zoek naar de verblijfplaats van de cheeta’s. We vinden ze vrij snel en we stappen uit het voertuig om ze van dichterbij te gaan bekijken. We krijgen uiteraard eerst uitgebreide instructies en uitleg over de veiligheidsmaatregelen waarna we heel voorzichtig en muisstil naar de cheeta’s toe wandelen. Ik vind het echt prachtige dieren vooral als je ze van zo dichtbij kan bewonderen. Onze ranger weet over elk dier dat een naam heeft heel veel te vertellen over hun geschiedenis, hun manier van leven en hun toekomst. Hier wordt fantastisch werk gedaan om deze bedreigde diersoorten te behouden. Na een sundownerĀ komen we terug bij onze lodge waar heerlijke hapjes en een drankje klaar staan en brandt het kampvuur. Onze kamer is prachtig, ruim en echt Afrikaans ingericht met 180 graden uitzicht op de savanne via grote ramen. Naast onze kamer is er ook nog een soort zitkamer (met dakje maar wel open air) voorzien van luxe fauteuils en plaids met ook weer prachtig en vrij uitzicht op de savanne.Ā Wat een top accommodatie en een prachtige afsluiter van onze reis. Jammer dat we hier ook maar weer 1 nacht verblijven, ik was heel graag langer gebleven. Na een heerlijk diner worden we ’s avonds nog even opgehaald voor een bezoek aan een speciale schuilplaats van waaruit we nachtdieren zoals stekelvarkens, honingdassen en caracals kunnen spotten. We zien al snel een paar stekelvarkens die vechten om het eten dat er ligt. Heel grappig om die dieren van dichtbij te kunnen zien en ook hun geluiden zijn bijzonder. Na terugkomst nog een drankje in de bar en dan vroeg slapen.Ā
Het luxe Bush Camp ademt een echte safarisfeer. Het camp bestaat uit 8 luxe ruime chalets, 1 luxe honeymoon suite die op ruime afstand van elkaar voor een hoge mate van privacy. In de ālapaā bevindt zich de receptie, een souvenirwinkeltje, een sfeervolle lounge met open haarden en het restaurant met uitzicht op een drinkplaats. Voor verkoeling is er ook een zwembad. In het camp is WiFi aanwezig. Kinderen vanaf 12 jaar zijn welkom in Bush Camp. Voor families met kleine kinderen is Okonjima Plains Camp een zeer goed alternatief.Ā Ā
5 april 2017 Windhoek
Om 05.00 gaat de wekker want om 06.00 is vertrek voor een nieuwe game drive. Speciaal op mijn verzoek gaan we op zoek naar het luipaard. Tijdens mijn vele safari’s in Afrika is het nog altijd niet gelukt om een luipaard te spotten, en hoe gaaf zou het zijn als vandaag dan eindelijk de eerste keer zou worden? Ook nu gebruikt de ranger weer het trackingsysteem en na lang zoeken zien we dan eindelijk een luipaard. Een enorm gespierd en krachtig dier dat langs en voor ons voertuig wandelt, adembenemend mooi! Mijn persoonlijke ultieme hoogtepunt van deze reis en een droom die uitkomt.Ā
Er staat nog meer op het programma. We bezoeken het educatieve centrum waar de lokale bevoking (schoolklassen bijvoorbeeld) uitleg krijgen over de dieren zodat er ook meer begrip komt voor wildlife en men de dieren niet alleen als een bedreiging ziet voor hun dorpen. Hierin wordt veel geĆÆnvesteerd. Ook krijgen we uitleg over de talloze projecten die hier worden gedaan om de bedreigde katachtigen te behouden. Heel interessant en bijzonder om te weten dat een verblijf in dit reservaat bijdraagt aan het behoud van deze dieren.Ā Tot slot gaan we naar een kleiner reservaat waar zich een aantal cheeta’s bevinden die aan het herstellen zijn van hun verwondingen. Ik heb echt enorm genoten van mijn verblijf hier en de activiteiten die worden aangeboden. Een mooiere afsluiter van mijn reis kan ik me niet bedenken.Ā
Helaas vliegt de tijd voorbij en is het tijd om terug te rijden naar Windhoek. In de middag vliegen we terug naar Frankfurt waar we de volgende ochtend vroeg aankomen. Met de auto rijden we in 4 uur tijd terug naar huis waar we een zeer warm welkom krijgen van onze twee kinderen en mijn ouders.Ā
Namibiƫ is prachtig, bijzonder en indrukwekkend. De prachtige landschappen, unieke lodges/camps en de mooie flora en fauna hebben veel indruk op mij gemaakt. Dit land moet je gewoon bezoeken, waanzinnig gaaf!



























