Nepal

In maart 2000 maakte ik een bijzondere reis naar Nepal. Een land dat toen nog niet zo toeristisch was en nog in de kinderschoenen stond qua infrastructuur en ontwikkeling. Transavia ging in samenwerking met OAD Reizen voor het eerst met een chartervlucht naar Kathmandu vliegen, de hoofdstad van Nepal. Ik besloot gelijk een reis hier naartoe te boeken. Ik had toen al een aantal landen in Azië bezocht maar Nepal is echt uniek en weer totaal anders. Het werd een onvergetelijke reis die zeer veel indruk op mij heeft gemaakt. Een traditioneel land met een oude beschaving.

31 mrt 2000 Kathmandu
Vandaag vliegen we met Transavia om 21.15 in de avond vanuit Amsterdam naar Kathmandu waar we de volgende middag rond 14.00 aankomen.

1 april 2000 Kathmandu
Na een lange en vermoeiende vlucht komen we vandaag aan in Kathmandu. De vlucht viel ons tegen vooral omdat de beenruimte heel krap was. Je merkt toch een duidelijk verschil tussen een chartervlucht van Transavia en een lijndienst van KLM. 
Bij aankomst op de luchthaven worden we opgewacht door iemand van Oad en hebben we een transfer naar ons hotel voor de komende drie nachten Kathmandu Guesthouse. Dit guesthouse is een geliefde accommodatie voor veel reizigers zowel jong als oud. Er heerst een relaxte sfeer en de lokatie is zeer centraal gelegen, in de sfeervolle en toeristische wijk Thamel. Ideaal om de stad te verkennen. Wanneer je even wilt ontspannen na een drukke dag in de stad dan kan je ook nog genieten in de heerlijke binnentuin. De kamers zijn basic maar van alle gemakken voorzien en prima voor ons. 
Die middag gaan we Thamel in, het is echt een wijk voor backpackers en er heerst een levendige sfeer. Er zijn heel veel kleine winkeltjes, restaurantjes en het is er een wirwar van kleine smalle straatjes. Het is er erg druk en overal om me heen zie ik mensen op straat en brommertjes en auto’s die voortdurend toeteren. Er talloze kraampjes waar stoffen en kleding wordt verkocht, Boeddhabeeldjes, gebedsmolens en vlaggetjes, wierook, sieraden marionettenpoppen en aardewerk. Ik voel me gelijk thuis in deze stad. Ik hou van deze chaos, levendigheid en gezelligheid. ’s Avonds gaan we lekker eten en vroeg naar bed om even bij te komen en om de volgende dag een beetje fit te zijn als we de stad verder gaan verkennen. 

2 april 2000 Kathmandu
De naam Kathmandu komt van het woord “Kasta Mandap” dat “Houten Tempel” betekent in het Sanskriet. Samen met Bhaktapur en Patan behoort Kathmandu tot de drie koningssteden van de Kathmandu Vallei. 
Na een lekker ontbijt gaan we op weg naar Durban Square ook wel Koningsplein genoemd. Dit beroemde en historisch plein is typische Nepalees gelegen in het oude centrum met veel tempels, pagodes, monumenten, beelden en paleizen en staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Bekende tempels zijn de Mahadeva tempel met drie verdiepingen, de Bhagwati tempel en de Nasal Devta tempel, ter ere van de god Shiva. Ook de klokkentoren neemt een dominante positie op het plein in. Je vindt op het plein ook het vroegere koninklijke paleis Hanuman Dhoka met het kleurrijke standbeeld van Kal Bhairav, het standbeeld Garuda en nog een aantal andere heiligdommen. 
We zijn er vroeg in de ochtend wat een goed tijdstip is want langzaam zie je de stad ontwaken. Er hangt een geur van wierook, je hoort klokgeluiden en op verschillende plekken zie je de Sadhoes een beetje wazig zitten en rondwandelen. De Sadhoes dragen geel-oranje gewaden en hun gezichten zijn beschilderd met witte verf. Ze hebben lange haren (dreadlocks) en dragen ook vaak een tulband. Een Sadhoe is volledig toegewijd aan het behalen van spirituele bevrijding door meditatie en je ziet ze heel veel in Nepal. Ze zijn bijzonder en erg fotogeniek. De Nepalezen zijn een heel gelovig volk met veel tradities en rituelen. Nepal is het enige Hindoe-Koninkrijk ter wereld en hoewel het land voornamelijk Hindoeïstisch is, is er in dit land een mengelmoes aan geloven. Naast het Hindoeïsme is het Boeddhisme een belangrijke godsdienst. 

Vlakbij het Basanthpur plein ligt het 18e-eeuwse huis, Kumari Ghar. Het is een oud gebouw uit 1757, gebouwd door koning Jaya Prakash Malla en is versierd met prachtig houtsnijwerk in Newari stijl. Bij de ingang staan twee grote stenen leeuwen. Dit huis is zeer beroemd want hier woont namelijk de Kumari; de levende godin. De Kumari is een meisje dat als de incarnatie van Parvati, de echtgenote van Shiva, wordt vereerd. Ze is als maagd het symbool van zuiverheid en kracht. Het meisje wordt op 5-jarige leeftijd, na een zeer strenge selectie, uitgekozen uit de Newar kaste. Voor de familie is dit een hele eer. Haar hele jeugd zal zij als Kumari doorbrengen. Zodra het meisje bloedt, door een verwonding of haar eerste menstruatie heeft, is zij geen Kumari meer en zal er een nieuwe Kumari worden gekozen. De Kumari komt hoogstens 5x per jaar het huis uit, meestal voor bijzondere festivals en feesten. Ik hoop uiteraard vandaag de Kumari te zien want een aantal keren per dag verschijnt zij voor het raam. Maar helaas is dit niet het geval. 
In de middag nemen we een taxi en gaan naar Pashupatinath, sinds 1696 de allerheiligste Shivatempel van Nepal. Naast een groot aantal tempels dat zich hier bevindt is het vooral bekend vanwege de traditionele lijkverbrandingen die hier plaats vinden. Voor de Nepalese bevolking is het een grote eer om hier gecremeerd te worden aan de oever van de heilige rivier de Bagmati. De crematie vindt plaats vlak na het overlijden. Het lichaam van de overledene wordt eerst gewassen in de rivier en dan gewikkeld in doeken en op een houten pallet gelegd. Dit wordt vervolgens in brand gestoken en de crematie van het lichaam vindt dan  plaats. Pashupati was de beschermheer van Nepal en de heer van alle levende wezens. Volgens de meeste Nepalese Hindoes is hij een reïncarnatie van Shiva. Het is een van de meest heilige plekken voor de Hindoes in Kathmandu. De tempel Pashupatinath bestaat uit een twee verdiepingen tellende pagode en heeft goudkleurige daken en wordt omgeven door allerlei beelden. De tempel is alleen toegankelijk voor hindoes. Maar als we naar de andere kant van rivier gaan zie ik in de verte een glimp van  de tempel. Ik zie ook de ghats; treden die naar de rivier leiden waar de crematie plaats vindt. In de rivier zie ik overal verkoolde brokstukken liggen van de vele lijkverbrandingen die hier plaats vinden en in de verte witte rook van iets dat nog nasmeult. Het is niet heel aangenaam om dit te zien en ook de geur die hier hangt is niet echt fijn. Maar voor de Hindoes is dit heel belangrijk en heilig; het is een stap naar een volgend leven. De as van de overledene wordt na verbranding uitgestrooid in de heilige rivier. Het is indrukwekkend om hier te zijn maar het geeft ook een dubbel gevoel. Aan de ene kant bizar dat men lichamen cremeert en public maar aan de andere kant is het ook heel vredig.  Ik vind het heel intrigerend om op deze heilige plek te zijn.
De dag vliegt voorbij en we lopen nog een beetje rond door de smalle steegjes voordat we teruggaan  naar ons guesthouse. Die avond vallen we snel in slaap, moe van alle indrukken. 

3 april 2000 Kathmandu
Na een goede nacht gaan we vandaag twee prachtige boeddhistische tempels bezoeken. We beginnen bij de Bodnath tempel ookwel Boudhanath tempel genoemd. Deze tempel ligt zo’n 7 kilometer ten oosten van Kathmandu. Deze prachtige stoepa is de grootste van Nepal en de meest heilige Tibetaanse tempel buiten Tibet. Veel Tibetanen zijn na de annexatie door China naar Nepal gevlucht en vestigde zich in de wijk Bouddha dat tegenwoordig daarom ook wel Little Tibet wordt genoemd. De Bodnath tempel is ca 500 jaar oud, is 43 meter hoog en staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO.  De grote, witte ronde gharba oftewel het heiligste deel van de tempel ligt op vier verdiepingen hoog. Bovenop zie je een gouden blok met daarop de mystieke ogen van Boeddha geschilderd. De Bodnath is versierd met vele wapperende gebedsvlaggetjes in alle kleuren. Rondom de stoepa zie je overal gebedsmolens. We zien veel Boeddhistische Tibetaanse monniken die mediterend, met de klok mee, rondom de stoepa wandelen en aan de gebedsmolens draaien. Eenmaal boven gekomen genieten we van een prachtig uitzicht op de stoepa en de diverse kloosters (ook wel gompa’s genoemd) die hier rondom liggen, zoals het bekende Tsamchen klooster. In de verte zie je de toppen van het Himalaya gebergte. De sfeer rondom het plein is vredig en mystiek. We blijven hier een paar uur en bezoeken een van de kloosters waar we monniken zien bidden en muziek maken terwijl overal kaarsjes branden. Rondom de steopa zijn vele restaurantjes met dakterrassen waar we even heerlijk gaan zitten en alles op ons laten inwerken. Wat is Nepal toch een prachtig land! 
In de middag bezoeken we de Swayambhunath (dit betekent in het Tibetaans ‘Sublieme bomen’ en refereert aan de diversiteit aan bomen die op de heuvel groeien) en aan het feit dat Boeddha  zijn verlichting vond onder een Bodhi boom in India. Sindsdien worden deze bomen met elkaar verbonden door lange linten met gebedsvlaggetjes. Deze tempel wordt ook wel Apentempel genoemd vanwege de vele apen die hier rondlopen en heeft meerdere heilige stoepa’s die al meer dan 2000 jaar oud zijn. De tempel is bovenop een heuvel gelegen en om er te komen moet je eerst 365 treden beklimmen.  Maar dit is het allemaal waard want als je boven komt wordt je beloond met een schitterend uitzicht op de Kathmandu Vallei en deze  indrukwekkende stoepa. Ik word er even stil van. Rondom de stoepa liggen talloze kleine pagoden en andere heiligdommen. Er is een legende over deze tempel. Lang geleden was de Kathmandu Vallei een meer dat was bedekt met lotusbloemen. In de legende vliegt Manjushri (een van de drie bodhisattva’s, heilige figuren) over het meer en een van de lotusbloemen gaf licht en was de belichaming van Swayambhu, de Oerboeddha. De boeddhistische heilige Manjushri besloot deze plek bewoonbaar te maken en hakte met zijn zwaard een kloof in de rotsen uit zodat het meer leeg liep en er een vruchtbare vallei achterbleef. Op de plaats van de lotusbloem ontstond de stoepa van Swayambhunath. De tempel wordt dagelijks bezocht door vele monniken die mediterend en biddend met de klok mee rondom de stoepa lopen. Ze lopen rondjes langs de gebedswielen en draaien hier aan. Overal zie je weer de ogen van Boeddha op je gericht die je overal lijken te volgen. Ik maak een hoop foto’s maar het is moeilijk om de mystieke en spirituele sfeer op foto vast te leggen daarvoor moet je hier echt rondlopen. We lopen nog een tijdje rond en gaan dan terug naar onze wijk Thamel waar we heerlijk gaan eten.  De Nepalese keuken is niet heel bijzonder en de meeste maaltijden zijn met rijst, linzen en gekruide groenten. Er wordt geen rundvlees gegeten want de koe is een heilig dier maar wel buffelvlees of men eet vegetarisch. De Nepalezen eten met hun rechterhand  want de linkerhand wordt als onrein beschouwd, eten met bestek kennen ze niet. Een bekend Nepalees recept is Dal Bhat. Dit bestaat uit een groot bord gevuld met verschillende kleine gerechtjes zoals rijst, curry, groenten en pappadum. Ik heb dit gerecht ook een keer geproefd maar eerlijk gezegd vond ik het niet heel erg lekker. Voor de meeste families is dit echter dagelijkse kost en ze eten dit soms twee maal per dag. Maar in de wijk Thamel vindt je allerlei soorten restaurantjes met allerlei keukens dus  keuze genoeg.  Onze laatste nacht in het guesthouse want morgen reizen we verder naar Bhaktapur. 

4 april 2000 Bhaktapur
Vandaag bezoeken we de stad Bhaktapur, een van de drie andere Koningssteden in de Kathmandu Vallei. Het is een prachtige stad met veel oude gebouwen die dateren uit de 17e eeuw. De stad werd al in de 12e eeuw gesticht door koning Ananda Malla. De stad was tot de helft van de 15e eeuw de hoofdstad van het Grote Malla Koninkrijk. Dit was een onafhankelijk koninkrijk tot de 18e eeuw. In deze tijd werden er veel paleizen en tempels gebouwd rond Durbar Square en deze zijn nog steeds goed bewaard gebleven en te bewonderen. De stad lag tevens op de handelsroute tussen Tibet en India en deze gunstige ligging op de karavaanroute maakte de stad welvarend en rijk. De stad is ook een kunstenaarsdorp met een rijke cultuur, architectuur en heel veel pottenbakkers. Overal in de straten zie je mannen pottenbakken en de vrouwen de potten versieren. Op de pleinen zijn de keramieken vazen en potten uitgestald en worden ze verkocht. In mijn jeugd heb ik jarenlang zelf pottenbakken gedaan en het is voor mij dan ook heel speciaal om hier rond te lopen. Hier worden nog de echte traditionele draaischijven en technieken gebruikt. Met de verkoop van keramiek voorzien ze in hun levensbehoeften. Naast pottenbakken zie ik andere oude ambachten zoals vrouwen die aan het weven zijn en houtsnijwerkers. Als je er doorheen loopt waan je je in een openluchtmuseum. Het is hier ook veel minder druk en chaotisch dan in Kathmandu. Dit komt ook doordat er bijna geen verkeer is in het centrum van de stad. Er heerst een middeleeuwse sfeertje. Overal zie je kinderen op straat spelen die graag op de foto willen en staan te springen voor je camera. Ik zie iets oudere kinderen die met baby’s op schoot zitten of deze op de rug dragen. Ik zie vrouwen die allerlei spullen aan het onderhandelen zijn en mannen die even samenkomen om te kletsen. 
In de smalle steegjes zijn veel kleine winkeltjes die naast keramiek ook allerlei beeldjes, stoffen, en andere snuisterijen verkopen. Het is echt heerlijk om hier rond te wandelen. Op het Durbar square zien we de prachtige tempel Vatsala Durga gewijd aan de godin Vatsala. Bij de ingang staan beelden van twee paarden en twee olifanten die de wacht houden. Op het plein staat ook een grote klok die iedere morgen wordt geluid om de ochtendpuja (gebed) aan te kondigen ter ere van de godin Taleju. We besluiten hier twee nachten te verblijven zodat we de tijd hebben om dit stadje uitgebreid te verkennen. 

5 april 2000 Bhaktapur
Vandaag gaan we na een heerlijk ontbijt weer het stadje in. We genieten van alle kinderen die overal aan het spelen zijn en zich graag laten fotograferen. Het is mooi om de bedrijvigheid te zien op de markt. De Golden Gate is een niet te missen onderdeel van het Koninklijk Paleis op het Durbar-plein. De gouden poort is ook bekend als Sundhoka of Soon Dhoka en werd in 1753 gebouwd door koning Ranajit Malla. Het frame van de poort is van immens archeologisch, historisch en religieus belang en is de toegang tot de binnenplaats waar de Taleju-tempel en Naga Pokhari liggen. De ingang wordt bewaakt. We doen het vandaag rustig aan en proberen vooral te genieten. De lokale Nepalese bevolking is heel vriendelijk en we proberen contact te naken al is dat lastig omdat ze geen of weinig Engels spreken. Nepal kent een grote verscheidenheid aan bevolkingsgroepen. Het grootste deel is van Indo-Nepalese en Indiaanse afkomst en een klein deel behoort tot oud-Nepalese groepen.  Deze groepen zich hebben gemengd waardoor er meerdere etnische groepen zijn ontstaan. Zo zijn er de Sherpa’s, Newari’s, Gurkha’s en Indiërs. De Sherpa’s zijn vooral bekend als dragers tijdens trekkingen in het Himalaya gebergte. De Newari zijn de oorspronkelijke bewoners van de Kathmandu-vallei en deze vormen nog altijd de grootste etnische bevolkingsgroep in de drie grote steden. De Newari’s zijn echte vaklieden en hun artistieke talenten worden van generatie naar generatie overgebracht. Zo zijn er zilver- en goudsmeden, houtsnijwerkers, beeldhouwers en koperslagers die in winkeltjes hun kunst verkopen en in kleine werkplaatsen in donkere steegjes hard werken. De Nepalezen begroeten je overal spontaan met ‘Namaste’. Ze zijn heel aardig en behulpzaam. De vrouwen dragen mooie kleurrijke kleding en hebben hun ogen vaak met zwarte kohl omrand en op hun hoofd hebben ze een ”tika’ oftewel een rode stip.  De mannen dragen veelal kleding in wit of lichte kleuren en een vervelende gewoonte van hun is dat ze veel rochelen. Hier moest ik echt even aan wennen en het is niet fijn om aan te horen. 
In de middag brengen we een bezoek aan de Lama Thanka Painting School. Dit is een bijzonder project van Nepalese kunstenaars die in deze school prachtige traditionele schilderkunstwerken maken. Nepal is een onderontwikkeld land en zonder ontwikkelingsinfrastructuur, waardoor veel mensen gedwongen werden elders te gaan werken. Dit leidde tot het ontstaan van deze school om de Nepalezen met hun talenten in hun eigen thuisland te laten blijven en tegelijkertijd hun kennis te kunnen delen met jonge leerlingen. Dit was ook de pure intentie van de kunstenaar, Ram Bahadur Lama, die deze school instelling in 1972 heeft opgericht. 
We zien zeer ambiteuze en jonge kunstenaars aan het werk die prachtige kleurrijke Tibetaanse Mandala’s maken. Wanneer je naar deze schilderijen kijkt, lijkt het alsof je naar een andere dimensie staart. Deze traditionele Nepalese stijl van Tibetaanse schilderkunst zit vol met eindeloze details zoals spiraalvormen, etherische kleuren, buitenaardse figuren, dieren en andere objecten. Je ziet verschillende boeddhistische goden, lijnen, cirkels, veel kleuren en heiligdommen. Deze schilderingen leiden je naar een andere mystieke wereld en worden ook vaak gebruikt voor meditatie.  Elk schilderij is indrukwekkend en het is bijzonder om alle details te zien. We praten met de verschillende kunstenaars en horen hoeveel uren werk ze hieraan besteden. Uiteraard koop ik ook een prachtig schilderij als herinnering aan deze mooie plek en om de leerlingen te steunen.  Het is een mooi project dat hier is neergezet en als je naar Bhaktapur gaat dan moet je dit deze school zeker even bezoeken en een donatie doen of een schilderij kopen. De dag vliegt voorbij en de avond valt vroeg. We gaan heerlijk eten en dan terug naar onze accommodatie. Morgen weer een nieuwe dag en dan gaan we naar Patan. 

6 april Patan
Uiteraard brengen we ook een bezoek aan de derde Koningstad Patan. Dit staat voor vandaag op het programma. Patan staat ook wel bekend als Lalitpur of  ‘de Stad der Schoonheid’. Ook hier kijken we onze ogen weer uit door de prachtige tempels, kloosters, stoepa’s, paleizen en een grote verscheidenheid aan bouwstijlen. De Krishna tempel uit 1637, is een van de beroemdste monumenten van Patan met prachtig beeldhouwwerk. We zien de Gouden Tempel, Kwa Bahal; een uniek boeddhistisch klooster uit de 12e eeuw net even buiten Durbar Square. Bij de ingang staan twee beelden van grote leeuwen die de poort bewaken. Op de binnenplaats van het klooster staat de Hiranyavarna Maha Viharna. Deze tempel wordt door het vele bladgoud ook wel de Gouden Tempel genoemd. Er hangt een spirituele en serene sfeer. Ook hier worden we overal met ‘Namaste’ begroet door de lokale bevolking. We zien weer veel kinderen, ook schoolkinderen in uniformen met rugzakjes op hun rug. Kinderen die zich baden in de waterbronnen of aan het spelen zijn.  De afgelopen dagen hebben we heel veel gedaan en gezien. Nepal maakt diepe indruk op me omdat het nog zo authentiek is. De Newari architectuur vind ik echt prachtig en uniek. De rijk gedecoreerde pagode-tempels, de huizen met prachtig en zeer gedetailleerd houtsnijwerk en de vele bronzen maar ook stenen religieuze beelden zijn fascinerend. Het is er nu nog rustig met weinig toeristen en ik hoop dat dit ook zo zal blijven de komende jaren. Morgen trekken we verder en gaan we de bergen in. Met de bus reizen we dan verder naar Pokhara voor ons volgende trekkingsavontuur.  

7 april 2000 Pokhara
We checken uit en met onze backpackrugzakken gaan we naar de verzamelplaats van de bussen. Onze bus staat al klaar voor vertrek naar Pokhara. Bagage gaat niet in de bus maar op het dak van de bus want er is weinig ruimte. We hebben een aardig ritje voor de boeg. Het is maar iets meer dan 200km maar daar doe je toch meer dan 6 uur over. We reizen per lokale bus en dat is wel een avontuur. In de bus zitten alle soorten mensen, jong en oud maar ook dieren gaan mee zoals kippen. Maar ik vind dat geweldig en part of the Adventure. Onderweg zien we allerlei landschappen voorbij komen zoals rijstvelden, bergen, riviertjes en we passeren allerlei kleine dorpen. In de late middag komen we dan eindelijk aan bij onze bestemming en gaan we op zoek naar een overnachtingsplek  die we vinden in Hotel Marigold.  We ontmoeten nog een paar leuke meiden waar we ’s avonds pizza mee gaan eten en besluiten om de volgende dag samen een bootje te huren om het meer op te gaan. We gaan nog even wat drinken in een barretje met een paar andere reizigers en gaan dan terug naar ons guest house. Het was een vermoeiende dag maar we kijken uit naar de komende dagen. 

8 april 2000 Pokhara
Pokhara is echt een relaxt stadje en de ideale uitvalsbasis voor een trekking naar het Annapurna gebergte. Het is de tweede stad van Nepal maar niet te vergelijken met het drukke Kathmandu. Het is hier echt veel rustiger en er heerst een goed sfeertje.  Wie sportief is kan zijn hart hier ophalen. Het is het startpunt voor trekkingen maar je kan hier ook andere sportieve activiteiten doen zoals fietsen, bootje varen, kanoën en wandelen. Overal zijn kleine winkeltjes waar je ook allerlei spullen kan huren voor je trekking zoals bijvoorbeeld een slaapzak, handschoenen, muts, sjaals, warme kleding, wandelstokken etc. Als je geen trekking wilt doen kan je ook andere activiteiten doen zoals een bezoek brengen aan Sarangkot Hill. Een bijzondere plek met prachtige vergezichten op de Himalaya, of je brengt een bezoek aan de prachtige World Peace Tempel. Er zijn veel gezellige cafés, leuke winkeltjes en restaurants. Het is echt een backpackers walhalla en ik geniet enorm van het sfeertje en de mensen hier. 
In de ochtend ontmoeten we onze nieuwe vrienden weer en huren we een bootje. Helaas is het weer een beetje bewolkt maar de pret is er niet minder om. Met 6 meiden in een bootje is lol hebben en veel lachen. Het Fewa Meer of Phewa Lake is een prachtig zoetwatermeer en een van de grootste meren van Nepal. Het ligt op een hoogte van 742 meter en is heeft iets mystieks door de weerspiegeling van de Himalaya in het water. Midden in het meer ligt de Tal Barahi Tempel; een van de belangrijkste religieuze monumenten van Pokhara. De pagode is gebouwd voor Vishnu en kan worden bezocht. Na dit tochtje gaan we ons voorbereiden op de trekking. We hebben nog niks geregeld en willen al de volgende dag vertrekken. Dus op zoek naar een gids en een drager voor de komende dagen en spullen die we nodig hebben zoals warme kleren en een slaapzak. Het is niet makkelijk om dit last-minute nog allemaal te regelen. Uiteindelijk aan het einde van de dag is alles gelukt en zijn we blij dat ons avontuur morgen gaat beginnen. We gaan maar 5 dagen en slapen 4 nachten in de bergen. Vergeleken met andere reizigers die wij ontmoeten stelt dit eigenlijk niks voor want die gaan een trekking doen van meerdere dagen of zelfs enkele weken tot aan het eerste basecamp of hoger. Maar omdat we maar 2 weken totaal in Nepal verblijven en alles willen meemaken besluiten we om een trekking te doen naar Poonhill. Dan kunnen we in ieder geval een beetje ervaren hoe het is om te hiken in de bergen tijdens deze ultieme korte trekking. 

9 april 2000 Poonhill trekking
We zijn vroeg opgestaan want vandaag start onze trekking, heel veel zin in. De Poon Hill Trekking staat ook wel bekend als de Annapurna Sunrise Trek. Je maakt namelijk een trekking naar het punt Poon Hill vanwaar je in de vroege ochtend de prachtige zonsopgang over het Annapurna massief kunt zien. Je hebt nog niet veel te maken met hoogteziekte en je kunt het in slechts 4 dagen doen. Het is voor beginners ook ideaal al moet je het zeker niet onderschatten. Het is niet zomaar een wandelingetje, je gaat echt de bergen in naar een hoogte van 3.210 meter. We ontmoeten onze gids en drager voor de komende dagen bij de shop. Met de auto gaan we eerst naar het startpunt Nayapul dat op 1010 meter ligt. Hier start onze wandeling. Onze wandeling begint in de vallei, door bossen, pittoreske dorpjes, over kleine bruggetjes en langs watervallen en rijstvelden. Het is echt prachtig!
Onderweg komen we allerlei andere klimmers tegen. Maar we zien ook veel kinderen, locals met bepakte ezeltjes en Nepalezen soms ook kinderen die met zware spullen op hun rug maar ook op hun hoofd naar boven wandelen. Ze dragen veelal slippers en kapotte, armoedige kleding. Dan voel je je wel vreemd als toerist met een drager en voorzien van dikke kleding en bergschoenen. Dat is echt wel even slikken en heel erg wennen. We ontmoeten veel Nepalezen die in de bergdorpjes wonen en overal worden we vriendelijk begroet. We moeten iedere dag zo’n 5 uur lopen en dat valt ook zonder bagage en met goede bergschoenen aan niet echt mee. Ik krijg op den duur vooral last van mijn knieën omdat je voortdurend over smalle en steile paadjes loopt met heel veel stenen en gaten. Onze gids is helaas niet erg spraakzaam en zeer onderdanig. Dit wekt een klein beetje irritatie op, maar het is niet anders.  Onderweg komen we andere groepjes tegen met hele vrolijke gidsen die veel vertellen en grapjes maken dus dan zie je wel het verschil met onze gids. Onze drager ookwel sherpa genoemd zegt ook niet erg veel en we voelen ons bezwaard dat hij met onze bagage loopt. Maar deze mensen zijn het gewend en zijn blij dat ze kunnen werken en zo iets kunnen verdienen om hun gezin te onderhouden. Desondanks voelt het allemaal wel dubbel voor mij. Onderweg lunchen we bij een van de restaurantjes die we tegenkomen.  Na de lunch gaan we langzaam steeds verder omhoog en zien we de prachtige bergtoppen van de Himalaya tevoorschijn komen. We maken veel foto’s onderweg vooral van de lieve kindjes en genieten enorm. Na de lunch vervolgen we onze tocht tot het eindpunt van deze dag namelijk Tirkedhunga. Een klein bergdorpje met een paar restaurants en enkele winkeltjes. We slapen hier in een eenvoudige lodge ook wel Teahouse genoemd.  Op zich een prima bed maar verwacht geen warme douche. ’s Avonds zitten we met andere reizigers rondom het kampvuur en wisselen we verhalen uit. We gaan vroeg slapen want we zijn doodmoe van deze eerste dag en de vele indrukken. Morgen wacht ons weer een nieuwe vermoeiende tocht. 

10 april 2000 Poonhill trekking
Na het ontbijt vertrekken we voor een pittige tocht van zo’n 6 uur totaal. Het eerste deel is goed te doen, we steken de rivier Burungdi Khola over met kabbelend bergwater. Hierna wordt het steiler en gaan we pas echt klimmen tot 2000 meter hoogte. Het uitzicht op de bergen is prachtig en soms zien we door de bewolking heen even de witte bergtoppen. Het laatste deel van de tocht is weer iets makkelijker. We zien onderweg veel rododendrons die in bloei staan en de rode bloemen zijn prachtig. Aan het einde van de middag komen we aan in Ghorepani, eidnbestemming van deze tweede dag. Hier kunnen we even bijkomen en uitrusten onder het genot van een drankje. ’s Avonds eten we in onze accommodatie en doen we nog een drankje en gaan dan vroeg slapen. We zijn blij dat we slaapzakken hebben gehuurd en kruipen met kleding en al aan in bed. Wat is het koud in de bergen. Morgen heel vroeg op voor de ultieme zonsopgang van Poonhill.

11 april 2000 Poonhill trekking 
Rond 05.00 staan we op, snel aankleden en dan op weg naar Poonhill voor de zonsopgang. Dit is nog een flinke klim van een uur naar een hoogte van 3.190 meter. Het is helaas erg bewolkt maar toch zien we in de verte de prachtige witte sneeuwtoppen van de Himalaya tevoorschijn komen. Langzaam komt de zon op en wordt steeds feller, adembenemend en onvergetelijk moment. Hierna gaan we terug naar ons guesthouse waar we de spullen inpakken, even ontbijten en dan verder wandelen naar Tadapani. Inmiddels zijn we meer gewend aan de hoogte, het uren lopen en smalle paadjes. We proberen vooral veel te genieten van alles wat we onderweg zien en tegenkomen. Zoveel dorpelingen en veel kinderen, we nemen vaak een pauze om even te genieten van het uitzicht en de mensen. Aan het einde van de middag komen we aan in het dorpje Gurung waar we onze laatste nacht verblijven. 

12 april 2000 Pokhara
Vandaag komt er een einde aan onze trekking. We lopen in zo’n 2 uur naar het plaatsje Nayapul, en van daaruit rijden we terug naar Pokhara,. Onderweg maken we nog een stop bij een schooltje waar we het zoontje van de gids ophalen. Heel leuk om al die enthousiaste kinderen in uniformen te zien. In de middag komen we doodmoe aan in Pokhara waar we de rest van de dag relaxen en bijkomen van deze intensieve trekking. 

13 april 2000 Chitwan National Park
De tijd gaat snel en als laatste bestemming staat Chitwan National Park op ons programma. Het is een lange busrit vanuit Pokhara naar Chitwan en we komen dan ook pas laat hier aan. We blijven hier twee nachten en vinden al snel een accommodatie om te slapen in Nature Safari Camp. Chitwan is het eerste National Park van Nepal (1973) en staat sinds 1984 op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het park staat bekend om zijn tijgers en neushoorns maar door stroperij rond 1950 zijn deze dieren sterk in aantallen afgenomen. Ook leven hier nog grote aantallen olifanten en andere zoogdieren zoals zwijnen, jakhalzen, wilde honden, tijgerkat maar ook krokodillen en slangen en meer dan 400 vogelsoorten. We  hebben ’s avonds diner in onze accommodatie en gaan dan vroeg slapen. 

14 april 2000 Chitwan 
In de ochtend gaan we na het ontbijt het dorpje in. Overal worden we weer zeer welkom begroet en we zien veel bedrijvigheid. Toevallig komen we ook langs een lokaal weeshuis. We krijgen een rondleiding en ontmoeten de weeskinderen.  Het is hartverscheurend om deze jonge kinderen te zien. We blijven een tijdje en delen nog wat spullen en speelgoed uit dat we nog over hebben. Uiteraard doen we ook nog een donatie.  In de middag gaan we op safari in Chitwan National Park. We zien niet heel erg veel wild maar gelukkig wel een paar neushoorns en ook een krokodil. De natuur is hier prachtig en we genieten van een prachtige zonsondergang bij het water. Het is een mooie afsluiter van een fantastische rondreis door Nepal.  

15 april 2000 Katmandu
Vandaag eindigt onze reis en gaan we terug naar ons startpunt Kathmandu. Hier verblijven we de laatste nacht en zullen morgen terugvliegen naar Nederland. De laatste busrit is weer lang en intensief en pas laat in de middag komen we aan bij onze accommodatie. 

16 april 2000 Kathmandu – Amsterdam
Vandaag kopen we nog even de laatste souvenirs en ik pak mijn spullen in. Ik neem afscheid van mijn reisgenoot die nog verder gaat reizen door Nepal en dan naar India. Het was weer een geweldig avontuur en wat heb ik genoten van dit prachtige land. Een topbestemming!